`Message to the viewer`, Wapke Feenstra (ENG / NL)
Prix de Rome leaflet, which was part of exhibition 1993
They are called
(UN)HEIMISCH, TRY-OUT, CACTUS and ROSE.
They are exposed.
They want to burst out of their skins without
damage.
They want all sorts of things. They cannot do anything.
They are exposed on walls.
They are objects.
You are the spectator.
You face one of the walls and look at (UN)HEIMISCH.
The boundaries fade and the frames of reference drift. It is not
clear on which side we stand. The curtain is dingy. The
atmosphere is sultry. We are obliged to take a stand,
a formal choise. What is in front? What is behind?
What is left and what is right?
How do we communicate with the other side?
(UN)HEIMISCH adds it’s thoughts to ours. (UN)HEIMISCH is customed to frames and boundaries.
A thread, a rope, a braid. Is it rescue?
Or temptation?
We have to be on our guard against overpowering beauty.
Remember Lorelei and Helena, who’s beauty was fatal.
Still, some women have worked their way by cunning
through the front line. Rapunzel let her hair grow and Rachab
dropped a scarlet cord.
In TRY-OUT these tactics are applied to
paintings. After so many confirmations that
painting is just skin, we are now thrown this
life line. TRY – OUT tries to increase the accessibility of
(abstract) art. It is a tempting
offer. Do not get entangled.
CACTUS is thorny.
CACTUS seems impregnable, but the fless is tender.
CACTUS demonstrates that an excess of defence
can be disarming. (For little things).
CACTUS is not communicative.
CACTUS is on his own. And remains so.
We are invited by ROSE.
ROSE is the bride. She stands at the top of the stairs.
Veiled and yearning.
She would prefer a sense of innocence.
But that cannot be so. She is the quarry.
The bachelors leer at her, the bridegroom is waiting
for her and you, you are her witness.
She enjoys it and feels threatened.
She has no choise. This is the turning point of her life.
Her life is eros. And painting is her love.
You are the spectator.
NL
Ze heten
(UN)HEIMISCH, TRY-OUT, CACTUS en ROSE.
Ze hangen in de ruimte.
Ze willen door hun huid breken zonder deze te
beschadigen.
Ze willen van alles. Ze kunnen niets.
Ze hangen aan de muur.
Het zijn objecten.
U bent de kijker.
U staat voor de muur en kijkt naar (UN)HEIMISCH.
De grenzen verdwijnen, de kaders verschuiven. Het is niet
duidelijk aan welke kant wij staan. Het gordijn is troebel. De
sfeer broeierig. Wij moeten standpunt innemen en stellen
ons formeel op. Wat is voor? Wat is achter?
Wat is links en wat is rechts?
Hoe willen we met de andere kant communiceren?
(UN)HEIMISCH denkt mee. (UN)HEIMISCH is ervaren
in de omgang met kader en grenzen.
Een draad, een touw, een vlecht. Is dit redding?
Of verleiding?
Bij teveel schoonheid moeten wij op onze hoede zijn.
Denk aan Lorelei en Helena. Hun schoonheid was fataal.
Toch heeft een aantal vrouwen zich listig door de frontlijn
gedrongen. Rapunzel liet haar haren groeien en Rachab
liet een scharlaken koord hangen.
In TRY-OUT wordt deze tactiek op de schilderkunst
toegepast. Na meermaals te hebben bevestigd dat
schilderkunst blift hangen op de huid, wordt ons nu een
touw toegeworpen. TRY-OUT wil de toeganklijkheid van
(abstracte) kunst vergroten. Het is een verleidelijk
aanbod. Raak niet verstrikt.
CACTUS is geprikkeld.
CACTUS lijkt weerbaar, maar heeft kwetsbaar vlees.
CACTUS laat zien dat een overmaat aan defensie
ontwapenend kan zijn. (Bij kleine dingen.)
CACTUS is niet communicatief.
CACTUS staat er alleen voor. En dat blijft zo.
We worden uitgenodigd door ROSE.
ROSE is de bruid. Zij staat bovenaan de trap.
Gesluierd en verlangend.
Ze zou graag een restje onschuld bewaren.
Maar dat gaat niet. Ze is het doelwit.
De vrijgezellen loeren op haar, de bruidegom wacht op
haar en u, u kijkt naar haar.
Zij geniet ervan en voelt zich bedreigd.
Ze heeft geen keuze. Hier draait haar leven om.
Eros is haar leven. En schilderkunst haar liefde.
U bent de kijker.
Prix de Rome leaflet, which was part of exhibition 1993
They are called
(UN)HEIMISCH, TRY-OUT, CACTUS and ROSE.
They are exposed.
They want to burst out of their skins without
damage.
They want all sorts of things. They cannot do anything.
They are exposed on walls.
They are objects.
You are the spectator.
You face one of the walls and look at (UN)HEIMISCH.
The boundaries fade and the frames of reference drift. It is not
clear on which side we stand. The curtain is dingy. The
atmosphere is sultry. We are obliged to take a stand,
a formal choise. What is in front? What is behind?
What is left and what is right?
How do we communicate with the other side?
(UN)HEIMISCH adds it’s thoughts to ours. (UN)HEIMISCH is customed to frames and boundaries.
A thread, a rope, a braid. Is it rescue?
Or temptation?
We have to be on our guard against overpowering beauty.
Remember Lorelei and Helena, who’s beauty was fatal.
Still, some women have worked their way by cunning
through the front line. Rapunzel let her hair grow and Rachab
dropped a scarlet cord.
In TRY-OUT these tactics are applied to
paintings. After so many confirmations that
painting is just skin, we are now thrown this
life line. TRY – OUT tries to increase the accessibility of
(abstract) art. It is a tempting
offer. Do not get entangled.
CACTUS is thorny.
CACTUS seems impregnable, but the fless is tender.
CACTUS demonstrates that an excess of defence
can be disarming. (For little things).
CACTUS is not communicative.
CACTUS is on his own. And remains so.
We are invited by ROSE.
ROSE is the bride. She stands at the top of the stairs.
Veiled and yearning.
She would prefer a sense of innocence.
But that cannot be so. She is the quarry.
The bachelors leer at her, the bridegroom is waiting
for her and you, you are her witness.
She enjoys it and feels threatened.
She has no choise. This is the turning point of her life.
Her life is eros. And painting is her love.
You are the spectator.
NL
Ze heten
(UN)HEIMISCH, TRY-OUT, CACTUS en ROSE.
Ze hangen in de ruimte.
Ze willen door hun huid breken zonder deze te
beschadigen.
Ze willen van alles. Ze kunnen niets.
Ze hangen aan de muur.
Het zijn objecten.
U bent de kijker.
U staat voor de muur en kijkt naar (UN)HEIMISCH.
De grenzen verdwijnen, de kaders verschuiven. Het is niet
duidelijk aan welke kant wij staan. Het gordijn is troebel. De
sfeer broeierig. Wij moeten standpunt innemen en stellen
ons formeel op. Wat is voor? Wat is achter?
Wat is links en wat is rechts?
Hoe willen we met de andere kant communiceren?
(UN)HEIMISCH denkt mee. (UN)HEIMISCH is ervaren
in de omgang met kader en grenzen.
Een draad, een touw, een vlecht. Is dit redding?
Of verleiding?
Bij teveel schoonheid moeten wij op onze hoede zijn.
Denk aan Lorelei en Helena. Hun schoonheid was fataal.
Toch heeft een aantal vrouwen zich listig door de frontlijn
gedrongen. Rapunzel liet haar haren groeien en Rachab
liet een scharlaken koord hangen.
In TRY-OUT wordt deze tactiek op de schilderkunst
toegepast. Na meermaals te hebben bevestigd dat
schilderkunst blift hangen op de huid, wordt ons nu een
touw toegeworpen. TRY-OUT wil de toeganklijkheid van
(abstracte) kunst vergroten. Het is een verleidelijk
aanbod. Raak niet verstrikt.
CACTUS is geprikkeld.
CACTUS lijkt weerbaar, maar heeft kwetsbaar vlees.
CACTUS laat zien dat een overmaat aan defensie
ontwapenend kan zijn. (Bij kleine dingen.)
CACTUS is niet communicatief.
CACTUS staat er alleen voor. En dat blijft zo.
We worden uitgenodigd door ROSE.
ROSE is de bruid. Zij staat bovenaan de trap.
Gesluierd en verlangend.
Ze zou graag een restje onschuld bewaren.
Maar dat gaat niet. Ze is het doelwit.
De vrijgezellen loeren op haar, de bruidegom wacht op
haar en u, u kijkt naar haar.
Zij geniet ervan en voelt zich bedreigd.
Ze heeft geen keuze. Hier draait haar leven om.
Eros is haar leven. En schilderkunst haar liefde.
U bent de kijker.
HEIMISCH02_09_2008_234519.jpg)
