`A goat for Ronald`, Wapke Feenstra (ENG / NL)
Published as part of OPZOOMEREN 1997 - also with permission used in the script "Room with a view", a film and artproject by Jeanne van Heeswijk.
There are very few black farmers in the Netherlands. The owner of the takeaway around the corner knows one with a goat farm in the polder. It had never struck me before how difficult it must be if you want to be a dairy farmer when you come from Suriname. The owner of the takeaway would have liked to have been a farmer. Listening to his dreams, I think he should have been an arable farmer.
Everyone has dreams. I always wanted to get married.
I never wanted to be an artist, though I would have liked to have done creative work with people. I was showing talent in that area at an early age. As far as I know, there was only one artist in Franeker and he sold paint and wallpaper as well. His wife usually looked after the shop. His son was bullied at school. (Later, his father bought him a moped and he rode circles around the moat.)
So, very few examples. To be able to dream you need an image drifting around in your head. An image that makes you yearn.
I yearn for carefree innocence, a better world, chocolates, eternal life and lots of pets (cared for by someone else). One of my oldest yearnings is for a goat, a white goat that gives birth to a kid every year – gambolling, happy little things that melt your heart. When I was a child, I used to badger my father for a goat. "Daddy, can I have a goat?" In Frisian, the word for goat is ‘geit’ and the word for daddy is ‘heit’. So it rhymed.
I do now have goats. Two of them; a white one and a light brown one. Every year, they are assigned a white billy-goat. Sometimes they end up with a phantom pregnancy; but usually they give birth in the spring. White, frisky kids – which are sold and slaughtered in the autumn. A fine nanny-goat sometimes gets to stay and takes care of offspring for herself. I do not personally look after my goats (my father does). I visit them occasionally and keep up-to-date on their progress.
- A GOAT is a stupid woman, sometimes called a COW. GOATS and COWS are not wanted. COWS are often fatter. A witch is more dangerous.
You are not allowed to keep animals in the city if they are not officially registered as pets. You cannot keep a goat or a cow in your back garden.
I think it’s a shame that my little goats have to be slaughtered every year to stop overcrowding in the stables in the winter. That’s why I try to palm them off on people (in the late summer).
Ronald – the owner of the takeaway around the corner – fancied taking one in last year, but that would have been impossible in a backyard in the city. Goats bleat too much. Dogs are allowed to bark (now and then) but bleating is taboo. That’s how things work in the city.
Various events are organised in the meantime to brighten the lives of the city-dwellers. ZOOMING-UP is a Rotterdam concept; your street gets a grant to buy flowerboxes. It is given an extra clean-up and the greenery gets a makeover.
A day in June is selected and the street that has arrayed itself best in floral glory wins a prize.
Recently, artists have been encouraged to get involved in a ZOOM-UP in their own neighbourhood. For rock-bottom fees, of course. I am often called because there aren’t that many artists where I live.
And now I’m taking part in an event called ART IN THE NEIGHBOURHOOD.
I have brightened up that dreary wall in the takeaway with a more-than-life-size goat. Framed in lilac passe-partout, it gazes endearingly inside and outside. It is a photographic image of a three-week-old kid that looks as if she could step out of the frame at any moment.
The placard says: "A goat for Ronald" and there’s a list saying "With thanks to…".
The first child to come into the takeaway is visibly moved, and says, in wide-eyed wonderment: ‘Pretty pig!"
Art is so well-received in the neighbourhood.
NL
Een geit voor Ronald
Er zijn weinig zwarte boeren in Nederland. De eigenaar van de roti-zaak op de hoek, kent er 1 en die heeft een geitenbedrijf in de polder. Ik heb me dat nooit zo gerealiseerd; het is natuurlijk een moeilijk te vervullen wens als je melkveehouder wilt worden en uit Suriname komt. De eigenaar van die roti-zaak zou graag boer zijn geworden en als ik zijn dromen aanhoor dan denk ik dat hij bouwboer zou zijn geworden.
Zo heeft iedereen zijn dromen. Ik wou altijd trouwen.
Ik heb nooit kunstenaar willen worden, wel iets creatiefs en met mensen. Op jonge leeftijd blonk ik al uit in dat soort vakken. Voor zover ik weet woonde er 1 kunstenaar in Franeker en die verkocht ook verf en behang. Meestal stond zijn vrouw in de winkel. Zijn zoon werd ondertussen gepest op school. (Hij kreeg later wel een mooie nieuwe brommer van zijn vader en reed rondjes over de gracht.)
Weinig voorbeelden dus. Om te kunnen dromen moet er een beeld zijn dat in het hoofd spookt. Een beeld van verlangen.
Ik verlang naar zorgeloze onschuld, naar een betere wereld, naar chocolaatjes, naar eeuwige liefde en veel huisdieren (die door iemand anders worden verzorgd). En een oud verlangen is een geit, een witte geit die elk jaar weer jongen krijgt. Van die huppelende kleine vrolijke, onschuldige dingen die je hart stelen. Als kind zeurde ik mijn vader aan de kop over een geit. "Papa mag ik een geit?" In het Fries rijmt dat, want daar heet papa "heit".
Inmiddels heb ik geiten, een witte en een lichtbruine. Ze krijgen elk jaar een witte bok toegewezen. Soms zijn ze daarna schijnzwanger, meestal komen er echter in het voorjaar enkele geitjes. Witte huppelende geitjes. In de herfst worden die weer verkocht en geslacht, een mooie vrouwelijke geit mag soms in leven blijven en zelf voor nageslacht zorgen. Ik zorg niet zelf voor mijn geitjes, (dat doet mijn vader), ik bezoek ze af en toe en hou me telefonisch op de hoogte van hun vorderingen.
- Een GEIT is een domme vrouw, soms ook wel KOE genaamd. Een GEIT en een KOE zijn ongewenst. Een KOE is vaak dikker. Een heks gevaarlijker. -
In de stad mag je geen dieren houden die niet officieel geregistreerd staan als huisdier. Het is bijvoorbeeld niet toegestaan om een geit of een koe in je achtertuin te houden.
Ik vind het wel zielig dat mijn geitjes elk jaar weer geslacht moeten worden om in de winterstalling geen overbevolking te veroorzaken. Vandaar dat ik (in de nazomer) mensen een geit probeer aan te smeren.
Ronald -de eigenaar van de roti-zaak op de hoek- had vorig jaar grote interesse, maar er zijn geen mogelijkheden als je een stadstuintje hebt. Een geit mekkert te veel, honden blaffen (af en toe), maar mekkeren is verboden. Zo zijn de regels in de stad.
Er worden ondertussen verschillende evenementen georganiseerd om het leven van de stadsbewoners op te fleuren. OPZOOMEREN is een Rotterdams begrip, je straat kan dan subsidie krijgen om plantenbakken aan te schaffen. Er staat een extra straatveegbeurt op het programma en de groenvoorziening wordt aangepakt.
Vervolgens wordt er een dag in juni geprikt en kan de straat die alles het beste weet te verbloemen een prijs krijgen.
Recentelijk worden ook kunstenaars gestimuleerd rondom dit OPZOOMEREN iets in hun wijk te doen, voor een bodemprijs natuurlijk. Ik ben vaak gebeld, want er wonen niet zoveel kunstenaars in mijn wijk.
En nu doe ik mee aan de manifestatie KUNST IN DE WIJK.
De grauwe muur in de roti-zaak heb ik opgefleurd met een meer dan levensgroot geitje. Zij loert - omlijst door een lila passe-partout - schattig naar binnen en bepaald de ruimte. Het is een fotografische afbeelding van een drie weken oud geitje dat elk moment uit de lijst lijkt te willen stappen.
Er hangt een bordje naast met de titel "Een geit voor Ronald" en een lijstje met "Met dank aan".
Het eerste kind dat binnenkomt is zichtbaar ontroerd en zegt met stralende ogen: "Mooi varken!"
Kunst in de wijk wordt goed ontvangen.
Published as part of OPZOOMEREN 1997 - also with permission used in the script "Room with a view", a film and artproject by Jeanne van Heeswijk.
There are very few black farmers in the Netherlands. The owner of the takeaway around the corner knows one with a goat farm in the polder. It had never struck me before how difficult it must be if you want to be a dairy farmer when you come from Suriname. The owner of the takeaway would have liked to have been a farmer. Listening to his dreams, I think he should have been an arable farmer.
Everyone has dreams. I always wanted to get married.
I never wanted to be an artist, though I would have liked to have done creative work with people. I was showing talent in that area at an early age. As far as I know, there was only one artist in Franeker and he sold paint and wallpaper as well. His wife usually looked after the shop. His son was bullied at school. (Later, his father bought him a moped and he rode circles around the moat.)
So, very few examples. To be able to dream you need an image drifting around in your head. An image that makes you yearn.
I yearn for carefree innocence, a better world, chocolates, eternal life and lots of pets (cared for by someone else). One of my oldest yearnings is for a goat, a white goat that gives birth to a kid every year – gambolling, happy little things that melt your heart. When I was a child, I used to badger my father for a goat. "Daddy, can I have a goat?" In Frisian, the word for goat is ‘geit’ and the word for daddy is ‘heit’. So it rhymed.
I do now have goats. Two of them; a white one and a light brown one. Every year, they are assigned a white billy-goat. Sometimes they end up with a phantom pregnancy; but usually they give birth in the spring. White, frisky kids – which are sold and slaughtered in the autumn. A fine nanny-goat sometimes gets to stay and takes care of offspring for herself. I do not personally look after my goats (my father does). I visit them occasionally and keep up-to-date on their progress.
- A GOAT is a stupid woman, sometimes called a COW. GOATS and COWS are not wanted. COWS are often fatter. A witch is more dangerous.
You are not allowed to keep animals in the city if they are not officially registered as pets. You cannot keep a goat or a cow in your back garden.
I think it’s a shame that my little goats have to be slaughtered every year to stop overcrowding in the stables in the winter. That’s why I try to palm them off on people (in the late summer).
Ronald – the owner of the takeaway around the corner – fancied taking one in last year, but that would have been impossible in a backyard in the city. Goats bleat too much. Dogs are allowed to bark (now and then) but bleating is taboo. That’s how things work in the city.
Various events are organised in the meantime to brighten the lives of the city-dwellers. ZOOMING-UP is a Rotterdam concept; your street gets a grant to buy flowerboxes. It is given an extra clean-up and the greenery gets a makeover.
A day in June is selected and the street that has arrayed itself best in floral glory wins a prize.
Recently, artists have been encouraged to get involved in a ZOOM-UP in their own neighbourhood. For rock-bottom fees, of course. I am often called because there aren’t that many artists where I live.
And now I’m taking part in an event called ART IN THE NEIGHBOURHOOD.
I have brightened up that dreary wall in the takeaway with a more-than-life-size goat. Framed in lilac passe-partout, it gazes endearingly inside and outside. It is a photographic image of a three-week-old kid that looks as if she could step out of the frame at any moment.
The placard says: "A goat for Ronald" and there’s a list saying "With thanks to…".
The first child to come into the takeaway is visibly moved, and says, in wide-eyed wonderment: ‘Pretty pig!"
Art is so well-received in the neighbourhood.
NL
Een geit voor Ronald
Er zijn weinig zwarte boeren in Nederland. De eigenaar van de roti-zaak op de hoek, kent er 1 en die heeft een geitenbedrijf in de polder. Ik heb me dat nooit zo gerealiseerd; het is natuurlijk een moeilijk te vervullen wens als je melkveehouder wilt worden en uit Suriname komt. De eigenaar van die roti-zaak zou graag boer zijn geworden en als ik zijn dromen aanhoor dan denk ik dat hij bouwboer zou zijn geworden.
Zo heeft iedereen zijn dromen. Ik wou altijd trouwen.
Ik heb nooit kunstenaar willen worden, wel iets creatiefs en met mensen. Op jonge leeftijd blonk ik al uit in dat soort vakken. Voor zover ik weet woonde er 1 kunstenaar in Franeker en die verkocht ook verf en behang. Meestal stond zijn vrouw in de winkel. Zijn zoon werd ondertussen gepest op school. (Hij kreeg later wel een mooie nieuwe brommer van zijn vader en reed rondjes over de gracht.)
Weinig voorbeelden dus. Om te kunnen dromen moet er een beeld zijn dat in het hoofd spookt. Een beeld van verlangen.
Ik verlang naar zorgeloze onschuld, naar een betere wereld, naar chocolaatjes, naar eeuwige liefde en veel huisdieren (die door iemand anders worden verzorgd). En een oud verlangen is een geit, een witte geit die elk jaar weer jongen krijgt. Van die huppelende kleine vrolijke, onschuldige dingen die je hart stelen. Als kind zeurde ik mijn vader aan de kop over een geit. "Papa mag ik een geit?" In het Fries rijmt dat, want daar heet papa "heit".
Inmiddels heb ik geiten, een witte en een lichtbruine. Ze krijgen elk jaar een witte bok toegewezen. Soms zijn ze daarna schijnzwanger, meestal komen er echter in het voorjaar enkele geitjes. Witte huppelende geitjes. In de herfst worden die weer verkocht en geslacht, een mooie vrouwelijke geit mag soms in leven blijven en zelf voor nageslacht zorgen. Ik zorg niet zelf voor mijn geitjes, (dat doet mijn vader), ik bezoek ze af en toe en hou me telefonisch op de hoogte van hun vorderingen.
- Een GEIT is een domme vrouw, soms ook wel KOE genaamd. Een GEIT en een KOE zijn ongewenst. Een KOE is vaak dikker. Een heks gevaarlijker. -
In de stad mag je geen dieren houden die niet officieel geregistreerd staan als huisdier. Het is bijvoorbeeld niet toegestaan om een geit of een koe in je achtertuin te houden.
Ik vind het wel zielig dat mijn geitjes elk jaar weer geslacht moeten worden om in de winterstalling geen overbevolking te veroorzaken. Vandaar dat ik (in de nazomer) mensen een geit probeer aan te smeren.
Ronald -de eigenaar van de roti-zaak op de hoek- had vorig jaar grote interesse, maar er zijn geen mogelijkheden als je een stadstuintje hebt. Een geit mekkert te veel, honden blaffen (af en toe), maar mekkeren is verboden. Zo zijn de regels in de stad.
Er worden ondertussen verschillende evenementen georganiseerd om het leven van de stadsbewoners op te fleuren. OPZOOMEREN is een Rotterdams begrip, je straat kan dan subsidie krijgen om plantenbakken aan te schaffen. Er staat een extra straatveegbeurt op het programma en de groenvoorziening wordt aangepakt.
Vervolgens wordt er een dag in juni geprikt en kan de straat die alles het beste weet te verbloemen een prijs krijgen.
Recentelijk worden ook kunstenaars gestimuleerd rondom dit OPZOOMEREN iets in hun wijk te doen, voor een bodemprijs natuurlijk. Ik ben vaak gebeld, want er wonen niet zoveel kunstenaars in mijn wijk.
En nu doe ik mee aan de manifestatie KUNST IN DE WIJK.
De grauwe muur in de roti-zaak heb ik opgefleurd met een meer dan levensgroot geitje. Zij loert - omlijst door een lila passe-partout - schattig naar binnen en bepaald de ruimte. Het is een fotografische afbeelding van een drie weken oud geitje dat elk moment uit de lijst lijkt te willen stappen.
Er hangt een bordje naast met de titel "Een geit voor Ronald" en een lijstje met "Met dank aan".
Het eerste kind dat binnenkomt is zichtbaar ontroerd en zegt met stralende ogen: "Mooi varken!"
Kunst in de wijk wordt goed ontvangen.
