Ins Gruene Hinein (ENG / NL)
1998, Villa Waldberta, Feldafing
The project “Into the green” is the result of a stipend that Wapke Feenstra received. She had the opportunity to live and work in Villa Waldberta at Feldafing in the region of Munich. The name of this project is an allusion to the well known German words: Ins blaue hinein”. These words refer to endlessness and boundlessness.
During this time Wapke was a outsider (Zaungast) at the border between city and countryside, between inside and outside, between here and there. As a response to the invitation, Wapke remembers an earlier residence in Germany. In the seventies she was head of a ward in a clinic for elder psyhiatric patients. That time she learned that isolation in a scenic area is considered a solution for the problem of the maladjusted. Nature is supposed to invoke something wholesome, also for artists. The purpose of this stipend was probably romantic isolation for the benefit of inspiration and productivity.
Wapke knew beforehand that she could experience claustrophobia in isolation. She was afraid she would disappear in isolation, in the endlessness of the green. She opened all modern canals of communication: e-mail, telephone, internet and postbox. She created a tention between her own isolation and her accessibility. She called upon other artists and friends by means of email, the distribution of Zaungast tickets, and a call in an artist paper (HTVde IJsberg) to send her reports of their expierences of and remedies against isolation.
The received suggestions were published in a book together with her photo report and texts about her stay. The booklett `Ins grüne hinein` starts with Wapke’s full address, post cards, short messages, invitations, images and an newspaper article. Everything bears witness of her attempts to communicate during this time of isolation in Villa Waldberta. Ironically Wapke concludes this period with a disfunctional modem, a flashing mobile, a new and therefor unfamiliar laptop that she had to get used to and a quirky German printer.
Against all warnings from a short mail in English – “don’t let the heavy German romantic enviroment depress you too much…” – Wapke was influenced by the family history of empress Elizabeth (better known as Sisi) that unfolded in this region. The close friendship of Sisi with her cousin Ludwig II was partly based on the madness in their family. In the booklett were texts from the Sisi Biography, the song “Adler and Möwe”, two poems and photo’s of Wapke’s wooden panels and her printed green strips. Everything indicates nevertheless a period of continuous intensive creativity and productivity.
Publication design with Harma Staal. Contributions to the publication Uwe Nothmann, Lauran Schijvens, Stephan Saffer, Stephan Kurr, Heidi Sill, Maja Zomer, Jaitske Feenstra, Kathrin Böhm, Bodil Nielsen, Michael Tacke, Engelen & Engelen, Susanne Bosch, Barbara Niggl Radloff and Arkady Bartov, Brigitte Schwacke and Lidwien v.d. Ven.
This publication is published on her own with the support of the Mondriaan Stichting and MKgalerie. The booklett’s edition existed of 150 copies and was sold out.
NL
Het project “Ins Gruene Hinein” is het resultaat van een stipendium dat Wapke Feenstra kreeg. Ze kon drie maanden lang in Villa Waldberta bij Feldafing in de regio van München wonen en werken. De naam van dit project is een zinspeling op de bekende Duitse woorden: “Ins blaue hinein”. Deze woorden verwijzen naar het eindeloze en grenzeloze.
Gedurende deze tijd was Wapke een buitenstaander (Zaungast) op de grens tussen stad en platteland, tussen binnen en buiten, tussen hier en daar. Als reactie op de uitnodiging herinnert Wapke zich een eerdere residentie in Duitsland. In de jaren zeventig was ze afdelingshoofd in een kliniek voor oudere psychiatrische patiënten. Daaruit onthoudt ze dat isolatie in een mooi natuurgebied als een oplossing gezien wordt voor onaangepasten. De natuur moet iets heilzaams inhouden, ook voor kunstenaars. Het doel van dit stipendium lijkt romantische isolatie ten behoeve van inspiratie en productiviteit.
Wapke wist vooraf dat isolatie een gevoel van claustrofobie kan oproepen. Ze was bang dat ze in dit isolement, de oneindigheid van het groen, kon verdwijnen. Ze stelde alle moderne communicatiekanalen open: email, telefoon, internet en brievenbus. Ze creërde zo een spanning tussen haar isolatie en bereikbaarheid. Ze roept via email, het verspreiden van Zaungastkaartjes en een oproep in een kunstenaarskrant (HTVde IJsberg) andere kunstenaars en vrienden op om hun ervaringen met en remedies tegen isolatie op te sturen.
De ingestuurde suggesties worden samen met haar fotoverslag en teksten over het verblijf in een boekje gepubliceerd. Het boekje `Ins grüne hinein` begint met Wapke’s volledige adres, briefkaarten, korte berichtjes, uitnodigingen, plaatjes en een krantenbericht. Alles getuigt van haar pogingen tot communicatie gedurende het tijdperk van isolatie in villa Waltberta. Ironisch genoeg sluit Wapke de tijd daar af met een modem die het soms niet doet, een mobieltje dat bleef knipperen, een nieuwe en vreemde laptop waar ze aan moest wennen en een Duitse printer met kuren.
Tegen de waarschuwing van een kort Engels mailje in – “… don’t let the heavy German romantic enviroment depress you too much…” – laat Wapke zich toch beïnvloeden door de levensgeschiedenis van keizerin Elizabeth (bekender als Sissie) die zich in deze regio afspeeld. De hechte vriendschap die Sissie met haar neef Ludwig II had, was deels gebaseerd op de waanzin binnen hun familie. In het boekje staan teksten uit de Sissie-biografie, het lied “Adler und Möwe”, twee gedichten en Wapke’s foto’s van haar houten paneeltjes en gedrukte groenstroken. Alles duidt desondanks op een periode van doorstromende, intensieve creativiteit en produktiviteit.
Design publicatie met Harma Staal. Bijdragen in de publicatie Uwe Nothmann, Lauran Schijvens, Stephan Saffer, Stephan Kurr, Heidi Sill, Maja Zomer, Jaitske Feenstra, Kathrin Böhm, Bodil Nielsen, Michael Tacke, Engelen & Engelen, Susanne Bosch, Barbara Niggl Radloff, Arkady Bartov, Brigitte Schwacke en Lidwien v.d. Ven.
De publicatie is in eigen beheer uitgegeven met steun van de Mondriaan Stichting en MKgalerie. Het boekje had een oplage van 150 excemplaren en is uitverkocht.
1998, Villa Waldberta, Feldafing
The project “Into the green” is the result of a stipend that Wapke Feenstra received. She had the opportunity to live and work in Villa Waldberta at Feldafing in the region of Munich. The name of this project is an allusion to the well known German words: Ins blaue hinein”. These words refer to endlessness and boundlessness.
During this time Wapke was a outsider (Zaungast) at the border between city and countryside, between inside and outside, between here and there. As a response to the invitation, Wapke remembers an earlier residence in Germany. In the seventies she was head of a ward in a clinic for elder psyhiatric patients. That time she learned that isolation in a scenic area is considered a solution for the problem of the maladjusted. Nature is supposed to invoke something wholesome, also for artists. The purpose of this stipend was probably romantic isolation for the benefit of inspiration and productivity.
Wapke knew beforehand that she could experience claustrophobia in isolation. She was afraid she would disappear in isolation, in the endlessness of the green. She opened all modern canals of communication: e-mail, telephone, internet and postbox. She created a tention between her own isolation and her accessibility. She called upon other artists and friends by means of email, the distribution of Zaungast tickets, and a call in an artist paper (HTVde IJsberg) to send her reports of their expierences of and remedies against isolation.
The received suggestions were published in a book together with her photo report and texts about her stay. The booklett `Ins grüne hinein` starts with Wapke’s full address, post cards, short messages, invitations, images and an newspaper article. Everything bears witness of her attempts to communicate during this time of isolation in Villa Waldberta. Ironically Wapke concludes this period with a disfunctional modem, a flashing mobile, a new and therefor unfamiliar laptop that she had to get used to and a quirky German printer.
Against all warnings from a short mail in English – “don’t let the heavy German romantic enviroment depress you too much…” – Wapke was influenced by the family history of empress Elizabeth (better known as Sisi) that unfolded in this region. The close friendship of Sisi with her cousin Ludwig II was partly based on the madness in their family. In the booklett were texts from the Sisi Biography, the song “Adler and Möwe”, two poems and photo’s of Wapke’s wooden panels and her printed green strips. Everything indicates nevertheless a period of continuous intensive creativity and productivity.
Publication design with Harma Staal. Contributions to the publication Uwe Nothmann, Lauran Schijvens, Stephan Saffer, Stephan Kurr, Heidi Sill, Maja Zomer, Jaitske Feenstra, Kathrin Böhm, Bodil Nielsen, Michael Tacke, Engelen & Engelen, Susanne Bosch, Barbara Niggl Radloff and Arkady Bartov, Brigitte Schwacke and Lidwien v.d. Ven.
This publication is published on her own with the support of the Mondriaan Stichting and MKgalerie. The booklett’s edition existed of 150 copies and was sold out.
NL
Het project “Ins Gruene Hinein” is het resultaat van een stipendium dat Wapke Feenstra kreeg. Ze kon drie maanden lang in Villa Waldberta bij Feldafing in de regio van München wonen en werken. De naam van dit project is een zinspeling op de bekende Duitse woorden: “Ins blaue hinein”. Deze woorden verwijzen naar het eindeloze en grenzeloze.
Gedurende deze tijd was Wapke een buitenstaander (Zaungast) op de grens tussen stad en platteland, tussen binnen en buiten, tussen hier en daar. Als reactie op de uitnodiging herinnert Wapke zich een eerdere residentie in Duitsland. In de jaren zeventig was ze afdelingshoofd in een kliniek voor oudere psychiatrische patiënten. Daaruit onthoudt ze dat isolatie in een mooi natuurgebied als een oplossing gezien wordt voor onaangepasten. De natuur moet iets heilzaams inhouden, ook voor kunstenaars. Het doel van dit stipendium lijkt romantische isolatie ten behoeve van inspiratie en productiviteit.
Wapke wist vooraf dat isolatie een gevoel van claustrofobie kan oproepen. Ze was bang dat ze in dit isolement, de oneindigheid van het groen, kon verdwijnen. Ze stelde alle moderne communicatiekanalen open: email, telefoon, internet en brievenbus. Ze creërde zo een spanning tussen haar isolatie en bereikbaarheid. Ze roept via email, het verspreiden van Zaungastkaartjes en een oproep in een kunstenaarskrant (HTVde IJsberg) andere kunstenaars en vrienden op om hun ervaringen met en remedies tegen isolatie op te sturen.
De ingestuurde suggesties worden samen met haar fotoverslag en teksten over het verblijf in een boekje gepubliceerd. Het boekje `Ins grüne hinein` begint met Wapke’s volledige adres, briefkaarten, korte berichtjes, uitnodigingen, plaatjes en een krantenbericht. Alles getuigt van haar pogingen tot communicatie gedurende het tijdperk van isolatie in villa Waltberta. Ironisch genoeg sluit Wapke de tijd daar af met een modem die het soms niet doet, een mobieltje dat bleef knipperen, een nieuwe en vreemde laptop waar ze aan moest wennen en een Duitse printer met kuren.
Tegen de waarschuwing van een kort Engels mailje in – “… don’t let the heavy German romantic enviroment depress you too much…” – laat Wapke zich toch beïnvloeden door de levensgeschiedenis van keizerin Elizabeth (bekender als Sissie) die zich in deze regio afspeeld. De hechte vriendschap die Sissie met haar neef Ludwig II had, was deels gebaseerd op de waanzin binnen hun familie. In het boekje staan teksten uit de Sissie-biografie, het lied “Adler und Möwe”, twee gedichten en Wapke’s foto’s van haar houten paneeltjes en gedrukte groenstroken. Alles duidt desondanks op een periode van doorstromende, intensieve creativiteit en produktiviteit.
Design publicatie met Harma Staal. Bijdragen in de publicatie Uwe Nothmann, Lauran Schijvens, Stephan Saffer, Stephan Kurr, Heidi Sill, Maja Zomer, Jaitske Feenstra, Kathrin Böhm, Bodil Nielsen, Michael Tacke, Engelen & Engelen, Susanne Bosch, Barbara Niggl Radloff, Arkady Bartov, Brigitte Schwacke en Lidwien v.d. Ven.
De publicatie is in eigen beheer uitgegeven met steun van de Mondriaan Stichting en MKgalerie. Het boekje had een oplage van 150 excemplaren en is uitverkocht.
