Tim de Boer (ENG / NL)
Publicatie Bureau Voor Hedendaags Avontuur 2007
Story Enticer
"Are you just making a sketch or are you an artist?" asked a casual passer-by.
And suddenly I found myself with one foot in Spain. If you had mentioned that this morning I would have thought you were crazy.
The other participants were also a bit surprised to find Spain so close by. We were, of course, standing on the doorstep of the Spanish Embassy in The Hague.
This is exactly the kind of situation Wapke Feenstra plays with in her project; all around us are invisible borders. For instance, where, in this situation, does Spain begin? And where does the Netherlands end? Which sculptures belong to Den Haag Sculptuur? And which do not? Is this alley private domain, or public?
I did not know any of the other participants when I started the tour, but Wapke kept asking questions, and at the end of the tour we knew a lot about one another`s lives. One of the women in the group shared her childhood memories of the lime tree in her parents`garden. Someone else explained the purpose of the little paper bags with ladybugs nailed to some trees. And when we arrived at the Louis Couperus sculpture the difference between a Hagenaar and a Hagenees suddenly became clear.
Wapke had researched some interesting places, and used the tour and the materials to entice us to tell our own stories about them. Her research was based not only on books but also on her experiences while visiting these places. Then, as well as now, Wapke wrote down the stories told to her by passers-by. She collected these sketches and stories in a fanzine, which she handed out at the start of the tour. She also encouraged us to add our own stories, which she planned to incorporate in her next tour. Though Wapke had set up the tour we were also guided by the stories and experiences of participants and passers-by. Her main task was to entice people to share their stories.
NL
Verhalenlokker
“U maakt gewoon een schets of bent u ook kunstenaar?” - toevallige passant.
En toen stond ik dus met één been in Spanje. Als je me dat vanmorgen verteld had zou ik je voor gek verklaard hebben. En ook de andere deelnemers aan de rondleiding waren een beetje verrast dat Spanje zo dichtbij bleek te zijn. Natuurlijk stonden we alleen maar op het bordes van de Spaanse ambassade aan het Lange Voorhout in Den Haag. Het zijn precies deze situaties die Wapke Feenstra met haar project wil laten zien; namelijk dat je eigen omgeving vol zit met allerlei onzichtbare grenzen. Want waar begint Spanje? (en waar houdt Nederland dus op?) Welke beelden horen er nu eigenlijk bij de Sculptuur Den Haag tentoonstelling? (en welke dus niet?) En is dit steegje privé terrein? (of is het toch publieke ruimte?).
De andere deelnemers aan de rondleiding kende ik van tevoren helemaal niet, maar Wapke stelde gedurende haar rondleiding zoveel vragen dat we aan het einde heel wat persoonlijke dingen van elkaar wisten. Zo vertelde één mevrouw haar jeugdherinneringen over de linde in de tuin van haar ouderlijk huis. Iemand anders kon ons vertellen wat de bedoeling is van de papieren zakjes met lieveheersbeestjes die aan de bomen op het Lange Voorhout zijn gespijkerd. En bij het standbeeld van Louis Couperus werd het verschil tussen Hagenees en Hagenaar opgehelderd.
Ook Wapke zelf had materiaal en bijzondere plekken uitgezocht die het bezoeken waard waren (en die deze verhalen van onze kant uitlokten). Niet alleen uit boeken, maar juist ook door zelf op het Lange Voorhout op onderzoek uit te gaan. En ook toen tekende ze de persoonlijke verhalen op van passanten die haar aanspraken. Deze schetsen, verhalen en andere observaties heeft Wapke verzameld in een fanzine. Deze kregen we aan het begin van de rondleiding uitgereikt en ze moedigde ons aan om het fanzine gedurende de rondleiding aan te vullen. Dat gaf haar de kans om deze informatie dan weer verwerken in de volgende rondleiding. Het was dan ook eigenlijk geen rondleiding die alleen door Wapke Feenstra opgezet was. We werden rondgeleid aan de hand van ontmoetingen en verhalen van deelnemers en toevallige passanten. Zij lokt die verhalen alleen maar uit.
Publicatie Bureau Voor Hedendaags Avontuur 2007
Story Enticer
"Are you just making a sketch or are you an artist?" asked a casual passer-by.
And suddenly I found myself with one foot in Spain. If you had mentioned that this morning I would have thought you were crazy.
The other participants were also a bit surprised to find Spain so close by. We were, of course, standing on the doorstep of the Spanish Embassy in The Hague.
This is exactly the kind of situation Wapke Feenstra plays with in her project; all around us are invisible borders. For instance, where, in this situation, does Spain begin? And where does the Netherlands end? Which sculptures belong to Den Haag Sculptuur? And which do not? Is this alley private domain, or public?
I did not know any of the other participants when I started the tour, but Wapke kept asking questions, and at the end of the tour we knew a lot about one another`s lives. One of the women in the group shared her childhood memories of the lime tree in her parents`garden. Someone else explained the purpose of the little paper bags with ladybugs nailed to some trees. And when we arrived at the Louis Couperus sculpture the difference between a Hagenaar and a Hagenees suddenly became clear.
Wapke had researched some interesting places, and used the tour and the materials to entice us to tell our own stories about them. Her research was based not only on books but also on her experiences while visiting these places. Then, as well as now, Wapke wrote down the stories told to her by passers-by. She collected these sketches and stories in a fanzine, which she handed out at the start of the tour. She also encouraged us to add our own stories, which she planned to incorporate in her next tour. Though Wapke had set up the tour we were also guided by the stories and experiences of participants and passers-by. Her main task was to entice people to share their stories.
NL
Verhalenlokker
“U maakt gewoon een schets of bent u ook kunstenaar?” - toevallige passant.
En toen stond ik dus met één been in Spanje. Als je me dat vanmorgen verteld had zou ik je voor gek verklaard hebben. En ook de andere deelnemers aan de rondleiding waren een beetje verrast dat Spanje zo dichtbij bleek te zijn. Natuurlijk stonden we alleen maar op het bordes van de Spaanse ambassade aan het Lange Voorhout in Den Haag. Het zijn precies deze situaties die Wapke Feenstra met haar project wil laten zien; namelijk dat je eigen omgeving vol zit met allerlei onzichtbare grenzen. Want waar begint Spanje? (en waar houdt Nederland dus op?) Welke beelden horen er nu eigenlijk bij de Sculptuur Den Haag tentoonstelling? (en welke dus niet?) En is dit steegje privé terrein? (of is het toch publieke ruimte?).
De andere deelnemers aan de rondleiding kende ik van tevoren helemaal niet, maar Wapke stelde gedurende haar rondleiding zoveel vragen dat we aan het einde heel wat persoonlijke dingen van elkaar wisten. Zo vertelde één mevrouw haar jeugdherinneringen over de linde in de tuin van haar ouderlijk huis. Iemand anders kon ons vertellen wat de bedoeling is van de papieren zakjes met lieveheersbeestjes die aan de bomen op het Lange Voorhout zijn gespijkerd. En bij het standbeeld van Louis Couperus werd het verschil tussen Hagenees en Hagenaar opgehelderd.
Ook Wapke zelf had materiaal en bijzondere plekken uitgezocht die het bezoeken waard waren (en die deze verhalen van onze kant uitlokten). Niet alleen uit boeken, maar juist ook door zelf op het Lange Voorhout op onderzoek uit te gaan. En ook toen tekende ze de persoonlijke verhalen op van passanten die haar aanspraken. Deze schetsen, verhalen en andere observaties heeft Wapke verzameld in een fanzine. Deze kregen we aan het begin van de rondleiding uitgereikt en ze moedigde ons aan om het fanzine gedurende de rondleiding aan te vullen. Dat gaf haar de kans om deze informatie dan weer verwerken in de volgende rondleiding. Het was dan ook eigenlijk geen rondleiding die alleen door Wapke Feenstra opgezet was. We werden rondgeleid aan de hand van ontmoetingen en verhalen van deelnemers en toevallige passanten. Zij lokt die verhalen alleen maar uit.
